Stel je voor: eindeloze rode zandwegen, verborgen watervallen en een overvloed aan leegte. Dit is het magische gebied van de Kimberley’s, gelegen in het noordwesten van Australië. Deze adembenemende woestenij biedt een unieke mix van ruige landschappen en serene stilte.
Het stond al een tijd op onze bucketlist en het was hoog tijd om deze ongerepte wildernis met eigen ogen te aanschouwen.
Met een gehuurde LandCruiser HDJ79 met hefdak, beginnen we aan de reis van Darwin naar Perth. Deze route van ongeveer 9280 kilometer willen we in vijf weken afleggen. De Kimberley’s herbergen enkele iconische wegen die we absoluut niet willen missen, zoals de Gibb River Road en de Duncan road.
De trip beging in Darwin. We verkennen de stad op de fiets, met als hoogtepunt de Mindil Beach Sunset Market – een levendige verzameling van kraampjes met eetwaar en souvenirs. Het heeft een bruisende sfeer, met honderden mensen die samen de zonsondergang op het strand bewonderen. Het heeft een relaxte, hippie-achtige vibe die perfect is als intro voor onze reis door dit prachtige deel van Australië.
Litchfield National Park
Ten zuiden van Darwin vinden we Litchfield National Park, ons eerste grote park op de route. De watervallen, weelderige omgeving en talloze wandelroutes maken dit park zowel aantrekkelijk als drukbezocht. Ondanks de drukte biedt de warmte en het gebrek aan douches een extra motivatie om de verfrissende watervallen op te zoeken en een verkwikkende duik te nemen
Na een 10 kilometer lange rit over een onverharde 4WD-weg bereiken we indrukwekkende zandsteenformaties. Het enige geluid hier is het sjirpen van krekels en het geritsel van eucalyptusbladeren. De droge hitte is aangenaam en zelfs de lucht ademt droog met een ondertoon van eucalyptus. De rotsformaties doen denken aan een vervallen stad en straalt een Indiana Jones-achtige sfeer uit. Dit gebied is verlaten en uitnodigend voor een verkenningstocht.
Halverwege onze wandeling stuiten we op de resten van een oude mijn, moeilijk in te schatten qua ouderdom, maar het wijst op een verleden met betere tijden.
Kakadu National Park
Kakadu National Park biedt 4WD-routes die je naar afgelegen plekken brengen, ver weg van de gebruikelijke drukte.
De kampeerplekken zijn soms wat moeilijk bereikbaar, maar de serene wandelroutes leiden je naar idyllische waterplaatsen. Sommige zijn uitermate geschikt om in te zwemmen, en de rust en overvloed aan vogels maken deze plekken bijzonder.
In het park zijn talloze Aboriginal muurschilderingen te vinden, goed bewaard door de droogte. Deze schilderingen geven een fascinerend inzicht in het oude leven en de spirituele wereld van de Aboriginals.
Keep River National Park
De Keep River Road markeert de start van een langer stuk op onze route. Keep River National Park is veel rustiger dan de eerdere parken, mede door de afgelegen ligging en het minder bekende karakter vergeleken met de Bungle Bungles. Hier zijn opnieuw indrukwekkende rotstekeningen en een aantal mooie wandelroutes te vinden.
We verlaten de Victoria Highway en volgen de Duncan Road naar het zuiden, richting Halls Creek. Deze onverharde scenic route brengt ons langs kleine waterstromen. Omdat het niet het regenseizoen is, zijn de rivieren veranderd in kleine stroompjes. Het landschap is een wisselwerking tussen rode, indrukwekkende rotsformaties en vlak land, allemaal in dezelfde roodtint. Het is verrassend om te zien hoeveel vogels het water opzoeken, en de vegetatie is taai, aangepaste aan zowel veel regen als droogte. Er zijn geen officiële kampeerplekken, dus we zoeken een afgelegen plek langs de weg. Gelukkig is het op de weg rustig, waardoor het vinden van een geschikte plek eenvoudig is. De Duncan Road, met zijn 443 verlaten kilometers, biedt een prachtig voorproefje van de Gibb River Road.
Halls Creek lijkt een ideale plek om inkopen te doen ter voorbereiding op de Bungle Bungles of Purnululu National Park. Helaas blijkt het moeilijk om verse groenten en fruit te vinden en alcohol is alleen verkrijgbaar op bepaalde tijden. Dit is handig om van tevoren te weten. Gelukkig is er een beetje netwerk, zodat we met wat geduld onze e-mails kunnen ophalen.
Purnululu
De onverharde weg naar Purnululu is een uitdaging, bezaaid met kuilen en onderbroken door voorbijrazende roadtrains die vee vervoeren. Het lijkt bijna alsof de slechte toestand van de weg een barrière is voor wat erachter ligt. Purnululu National Park ontvouwt zich als een plateau waar erosie heeft gezorgd voor indrukwekkende valleien en rotspartijen. De aardlagen zijn als geschiedenisboeken zichtbaar in het landschap. In de zinderende hitte lopen we tussen de 300 meter hoge rode bulten en kloven. Het landschap is surrealistisch en uniek, een visueel spektakel dat de heilige status voor de Aboriginals verklaart.
Vanuit Kununurra maken we een avondcruise op Lake Argyle, een enorm waterreservoir dat door zijn grootte en afwezigheid van zichtbare constructies als een groot meer aanvoelt. Het is een luxe ervaring: zwemmen in het koele water, genieten van een drankje en snacks terwijl de zon ondergaat. In Kununurra vinden we alles wat we nodig hebben, en op de camping kunnen we ontspannen met een verfrissende douche en zonder stof. We maken ons klaar voor waar we hier in de eerste plaats naar toe wilde: de Gibb River Road.
Gibb River Road
Timing is cruciaal voor deze reis. Ondanks de droogte van juli, is de Gibb River Road vaak gesloten door overstromingen van november tot maart. Nu is de weg een leeg, zanderig pad, rood door de ijzeroxide die het hele landschap kleurt. Zelfs de lucht lijkt rood van het stof. Onderweg is er weinig te koop, en diesel is schaars en duur. We maken af en toe een stop bij boerderijen waar we kunnen overnachten. De activiteiten hier zijn eenvoudig maar indrukwekkend: zwemmen bij watervallen, wandelen door de uitgestrekte outback en ontspannen in natuurlijke hotsprings. Soms zien we de sporen van vervlogen levens: gestripte auto’s en vervallen huizen. De natuur hier is desolaat maar betoverend, met boababs, poeltjes met pelikanen en krokodillen, en een absolute stilte die de plek bijzonder maakt.
Na 225 kilometer verlaten we de Gibb River Road voor een heen-en-weer trip naar de Mitchell Falls. Het is slechts 400 kilometer, maar de afwezigheid van tankstations onderstreept hoe afgelegen we zijn.
We vinden een rustig plekje op de vrijwel verlaten camping bij de Mitchell Falls. We genieten van het uitzicht over de bergen en de stilte, alleen onderbroken door het geluid van de natuur. Terwijl we ’s nachts naar de sterrenhemel kijken, horen we een rumoer uit het hoge gras. Een Monjon springt uit de vegetatie. Een majon is een soort walibi meets opossum, van ongeveer 30 cm hoog. Het is een komisch gezicht, wanneer hij uit het gras springt en dan oog in oog staat met ons. We hadden een veel groter dier en hij ons helemaal niet verwacht.
Mitchell Falls
Vroeg in de ochtend maken we de 8 kilometer lange wandeling naar de watervallen. De meeste toeristen kiezen voor een helikoptertour, dus hebben we de indrukwekkende waterval voor onszelf. Het water valt in vier fasen naar beneden, een spectaculair gezicht. Tijdens de terugweg bekijken we Aboriginal muurschilderingen. Hoewel grote wilde dieren hier niet vaak voorkomen, denken we aan de risico’s van spinnen en slangen. Gelukkig zijn vliegen onze grootste plaag. Een groot blad biedt enige verlichting
Op de terugweg naar de Gibb River Road zien we weinig anders dan koeien en vogels. De rode weg is een mengeling van racebaan en hobbelige paden, altijd stoffig. De combinatie van rood stof en hitte creëert het ultieme Australië-gevoel
Windjana Gorge
Ons volgende park, Windjana Gorge, onthult een indrukwekkende kloof uitgesleten door de rivier, met een meertje dat vol zoetwaterkrokodillen ligt. We maken een mooie wandeling verder de kloof in, en de ranger raadt ons aan om de zonsondergang niet te missen, wat een speciaal spektakel blijkt te zijn.
We hebben ze al zien hangen in de wilde vijgenbomen: fruitvleermuizen. Zij komen bij zonsondergang in grote getalen de kloof uitvliegen, over het meertje waar de hongerige krokodillen het water uitspringen om ze te vangen. Het is een zeer ongebruikelijk gedrag, maar door het gebrek aan vis in het meer hebben ze deze nieuwe techniek eigen gemaakt. Veel vleermuizen komen niet terug van hun nachtelijke vlucht. Het is waar: het is een zeer spectaculair gezicht samen met de zonsondergang.
Broome
Broome is een groter stadje waar we ons kunnen voorbereiden op de volgende tour naar het Dampier Peninsula. Het biedt ons de kans om te wassen, boodschappen te doen en lekker uit eten te gaan – dingen die we al een tijd niet hebben gedaan. Broome zelf voelt enigszins slaperig aan. Het is triest om te zien dat een groep Aboriginals dronken in het park ligt.
Na het stof van de reis van ons af te schudden, rijden we over een rode, stoffige onverharde weg het schiereiland “Dampier Penisula” op. Hier zien we meer auto’s met lange hengels uit hun pick-ups steken. We vinden een rustig plekje boven op een klif en genieten van een glaasje wijn terwijl we de zonsondergang bewonderen.
De rit door de Kimberley's was geweldig. De verlaten wegen, grillige kloven, en eindeloze vlaktes van rood zand lieten ons de kracht en schoonheid van de Australische outback in zijn rauwste vorm ervaren. Het leven hier is zwaar, dat voel je aan alles. De droogte, de afgelegen plekken en slechte wegen die delen van het jaar overstromen. Het is een echte aanrader om het "echte" outback gevoel te ervaren. Je moet alleen geen gezellige barretjes verwachten en bedrijvigheid. Je bent hier op jezelf en het stof aangewezen.
We hebben veel geleerd van het offroad-reizen en weten nu wat we wel en niet willen in onze eigen te bouwen auto. Een mooi doel is om hier ooit nog eens terug te komen en het rondje Australië, van Perth naar Adelaide, compleet te maken.