Na een paar jaar van sleutelen denken we dat FeJa er klaar voor is om een testrit te maken die verder gaat dan de Ardennen. Hoewel die ook niet vlekkeloos ging wagen we het er toch maar op.
De wens om te gaan reizen was begonnen met: stel dat we van Kaap naar Kaap gaan rijden. Dus wat is er mooier om als eerste test rit een begin te maken aan deze plannen.
We rijden door Duitsland naar Hirtshals in Denemarken. Daar nemen we de ferry die het begin is van deze eerste 4x4 rit naar vele.
In Kristiansand zetten we voet aan Noorwegen. Omdat Cateau mee is moeten we deze eerst officieel invoeren. Daarmee stellen we ons ook bloot voor de controle van de auto en de wijn die we mee hebben. Iets meer dan toegestaan is. Maar alles verloopt vlotjes. Ondanks dat besluiten we alleen door Noorwegen te reizen omdat bij het oversteken van de grens weer dierenartsbezoekjes en behandelingen vereist zijn.
Het weer is een beetje dreigend maar dat hoort een beetje bij Scandinavië.
De route gaat eerst een beetje ten oosten van Noorwegen via Lillehammer.
Er zijn talloze kerkjes. Met de dreigende wolken en regenboog ziet het er prachtig uit. Maar een beetje mooi weer zou best fijn zijn. De route is grotendeels over asfaltwegen.
Uiteindelijk komen we bij de poolcirkel. Toch wel een beetje een mijlpaal. De natuur wordt steeds kaler. En hoewel we steeds noordelijker komen wordt het weer ook beter. We kunnen zo af en toe ook gewoon een short en shirt aan.
We moeten regelmatig met een ferry oversteken. Het gaat mede daardoor niet snel dat je hier nergens harder dan 80 mag maakt dat het reizen langzaam maar de omgeving is zo mooi dat het niet erg is. En ook op de boot geeft het de kans om de omgeving op te nemen.
We naderen de Noordkaap. Wanneer we aankomen bij het eindpunt en toeristencentrum moeten we even wennen aan de toeristenhub. Een groot parkeerplaats staat vol met campers die allemaal zo dicht mogelijk bij de klif willen staan om een mooi uitzicht te hebben. Omdat het begin juni is gaat de zon hier niet meer onder. dat kan je van hier mooi zien.
Het zijn allemaal complete campers wij met onze daktent nemen niet veel ruimte in dus kunnen we overal mooi tussen door wurmen voor een mooi plekje vooraan. En vanuit de daktent hebben we een mooi uitzicht. Sorry mensen achter ons.
Er zijn hier wat vissersdorpjes en er lopen hier en daar een clubje rendieren rond. Het lijken wilde te zijn maar blijken allemaal van iemand te zijn. Je komt niet veel leven hier tegen dus is het toch leuk wanneer je een kudde ziet lopen
Op weg naar het zuiden rijden we via de Lofoten. We bezoeken wat musea. Niet omdat we zo geintresseerd maar het regent nogal.
Van het zuidelijke puntje steken we weer met de boot door naar het vaste land. Vanaf de ferry zien we weer een gedenkteken dat we de poolcirkel weer oversteken. Jammer dat het zo verregend is. We hadden zulke mooie verhalen gehoord over dit gebied.
Richting de fjorden in de buurt van Bergen wordt het steeds 'drukker'. We zien dolfijnen in de fjorden zien we walvissen zwemmen. Ook zien we een clubje kraanvogels die op weg zijn naar het zuiden.
Een van de meest spectaculaire wegen in Noorwegen is we de Trollstigen. Een weg met veel haarspeldbochten kronkelt zich met een stijgingspercentage van 9%naar boven de Stigfossen over. Boven is een uitkijkplatvorm van waar je een bijzonder uitzicht hebt. In de buurt zijn ook meerdere kloven en watervallen. Een ruige spectaculaire omgeving.
Bergen is een echt Scandinavische stad. Houten gekleurde huisjes. Hoewel het een grote stad is ziet de oude haven en het centrum er knus en gezellig uit.
Voor we de boot vanuit Larvik naar Denemarken nemen rijden we naar het Hallingskarvet National Park. We nemen de trein aar Finse. Een plek waar je niet met de auto kan komen en prachtig kan wandelen.
Het is duidelijk dat we nog wat vroeg in het seizoen zijn voor een goede wandeling. Overal liggen nog dikke pakken sneeuw. En weer is de omgeving adembenemend.
Noorwegen is echt een prachtig land. Al met al hebben we geluk gehad met het weer. Zelfs een hittegolf van een paar dagen mochten we meemaken. FeJa en Cateau hebben goed hun best gedaan. Cateau mag vaker mee. Voor FeJa ligt net even anders. Om de tocht van bijna 8300 km te kunnen maken hebben we 52 keer moeten tanken. Het bereik is gewoon weg te klein. Ook de daktent werkt prima met mooi weer maar wanneer het wat slechter is dan is er alleen de keuze achter het stuur blijven zitten, naar bed of in Noorwegen dure oplossing een accommodatie huren.
Het zet ons aan het denken of we deze dame ons wel gaat brengen wat wij nodig denken te hebben.