ქუთაისის ჩრდილო-დასავლეთით მდებარე, ბუნებრივი რესურსებით მდიდარი ქალაქი პოპულარულ ცნობიერებაში დამკვიდრდა, როგორც მეოცე საუკუნის ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი ბალნეოლოგიური ცენტრი. თუმცა წყალტუბოს ისტორია საუკუნეებს ითვლის: აქ არსებული წყლების სამკურნალო თვისებების შესახებ ჯერ კიდევ მეშვიდე საუკუნეში სცოდნიათ, ოქროს ხანაში კი წყალტუბოში სამეფო ოჯახის წევრები ისვენებდნენ.
სამედიცინო ტურიზმი, რაც ქალაქის ეკონომიკურ ბირთვს წარმოადგენდა, გაქრა, აფხაზეთის ომის შემდეგ კი სანატორიუმები დევნილთა თავშესაფრად იქცა.
" 5 წლის ბავშვი არ დაინდეს, არ დაინდეს 50 წლის ექიმი ქალი, რომელიც მთელი ცხოვრება მათ ემსახურებოდა. შ-მ თავი ჩამოიხრჩო – ამბობენ, თვალწინ გაუუპატიურეს ცოლ – შვილიო. ახლახან აქ იყო, მათ ჩამოყვანს აპირებდა, ახლა შემოთვალეს დამმარხავიც არავინ ჰყავს, ვინ ხართ პატრონიო."
საკუთარ სამშობლოში, წყალტუბო იქცა სახლად, სადაც თავს ასიათასობით ადამიანი აფარებდა.
"ჩვენმა შვილებმა ომის საკუთარი თვალებით ნახეს, ომის საშინელებამ, სროლამ, აფეთქებამ, ხანძარმა, მკვლელობამ მათ თვალწინ ჩაიარა. მთელი ღამე ბორგავენ."
„რადიკალურმა აზროვნებამ მიგვიყვანა იქამდე, რა მდგომარეობაშიც დღეს ვიმყოფებით."
“ნეტა თუ ჩვენები ცოცხლები არიან?” - კითხვა, რომელიც სულ თავში მიტრიალებდა.